Yüreğin kadını, erkeği yok.

[Serzenish]

KADIN OLMAK...
Hem kolay, hem zor. Hem uçuruyor, hem yoruyor.
Hem kavuruyor, hem savuruyor.

KADIN OLMAK...
Boyayla, makyajla güzelleşmek değil...
İç güzelliğini ortaya koyabilmektir.
Her erkekte bir parça bırakmak değil, bir erkekte bütün olabilmektir.
Var mı kalbinizle tamamladığınız, tamamlandığınız bir dünya?

ERKEK OLMAK...
Hayatına birçok kadının girmesi değil...
Hangi kadını gerçekten sevdiğin ve ona ne kadar dürüst olabildiğindir.
Geniş omuzlara sahip olmaktan önce, hangi kadına o omuzlara yaslanacak kadar güven verdiğindir. Var mı omzunuza başını dayadığında kanatlarını güvenle indiren bir melek?

KADIN... ERKEK...
Ama kadın olmak ya da erkek olmaktan çok, daha önemli bir şey var ki...?

İNSAN OLMAK...!
Ama gerçekten.
İnsan olmak para kazanmakla, başarıyla, kariyerle değil...
İnsan olmak, karşındaki sohbet ettiğin kişiyi anlamakla olur.
Ağlayan bir insanın hüznünü ya da sevinçli birinin sevincini paylaşmakla olur.
Sevgiliniz, eşiniz, dostunuz, arkadaşınız, anneniz, babanız, karşınızdaki her kimse; ona içinizdekileri, hissettiklerinizi söylemekle, bunu ona yaşatmakla olur.
Çok sevdiğinizi içinizde duyumsamakla ve bunu ona hissettirmekle olur.
İşte o zaman insan, yaşamın nefesini büyük bir zevkle solur.
İşte o zaman ruh ve beden hayatta daha renkli can bulur.
Can dediğiniz ne ki?
Çölde bir kum tanesi.
Yani...
Tek bir gerçek var.
Tek.
Yürek...!
Ve...
Yüreğin kadını, erkeği yok.
Bir mert olanı var, bir de namert olanı...