Yüreğine adak diye öne sürdüğüm çocukluğumun
Sensiz kalan tüm çığlıklarına gözyaşlarımı giydirdim yine.
Bir kadeh suskunluğuna dudak payı süsü veriyorum.
Suskunluğuna türlü türlü bahaneler uydursam da
Ayrılığına kendimi kurban veriyorum.
Sahi beni hangi düşünden düşürdün de
Yaralarım hiçbir pansumanı kabul etmez sevgili.
Biraz örslenmiş gövdemin kırıklarını toplamaya yelteniyorum.
Nereye dokunsa yüreğim, can kırıkları.
Pencere önü yalnızlıklarımı tok karnına içiyorum.
Kesmiyorum içimin yangınları çığlıklarını.
(K)Can kaybından ifşa ediliyor öyküsüzlüğüm.
Sahi yalnızlığın hangi harfine sakladın yüzünü de,
Hiçbir dikiş açtığın yaraya yama olmuyor sevgili.
Sana yazılmış tüm cümlelerden sorguya çekiliyorum.
Duvağı hiç açılmamış bir şiirim daha
Kafiyesizliğinden vuruluyor ulu orta.
Can revan içinde umutlarım.
Sere serpe uzatılmış suskunluğun.
Sevda sende yok hükmünde iken
Bir nefesine canımı vermeye hazır iken
Sahi yokluğun kaç harf eder ki sevgili ?
İsmail SARIGENE
Sensiz kalan tüm çığlıklarına gözyaşlarımı giydirdim yine.
Bir kadeh suskunluğuna dudak payı süsü veriyorum.
Suskunluğuna türlü türlü bahaneler uydursam da
Ayrılığına kendimi kurban veriyorum.
Sahi beni hangi düşünden düşürdün de
Yaralarım hiçbir pansumanı kabul etmez sevgili.
Biraz örslenmiş gövdemin kırıklarını toplamaya yelteniyorum.
Nereye dokunsa yüreğim, can kırıkları.
Pencere önü yalnızlıklarımı tok karnına içiyorum.
Kesmiyorum içimin yangınları çığlıklarını.
(K)Can kaybından ifşa ediliyor öyküsüzlüğüm.
Sahi yalnızlığın hangi harfine sakladın yüzünü de,
Hiçbir dikiş açtığın yaraya yama olmuyor sevgili.
Sana yazılmış tüm cümlelerden sorguya çekiliyorum.
Duvağı hiç açılmamış bir şiirim daha
Kafiyesizliğinden vuruluyor ulu orta.
Can revan içinde umutlarım.
Sere serpe uzatılmış suskunluğun.
Sevda sende yok hükmünde iken
Bir nefesine canımı vermeye hazır iken
Sahi yokluğun kaç harf eder ki sevgili ?
İsmail SARIGENE
