Mara güneşimdir benim, bazen güvercinim bazen kelebeğim. Dünyamdır, gözlerinde hapsolurum. Mapus camından görülen beyaz bir kuştur, gökyüzünde kelebek olur bir ben görürüm...
Mara, bahtımdır benim hem kaderim. Avucumun içindeki çizgilerde gizlidir o. Kimse bilmez Mara benimdir ben ise onun...
Sabahları gelir uyuduğumda gider özlediğim de gene gelir sustuğumda gider. Bir sırdır yüreğimde, kalbim bile ondan habersiz.
Mara, uzağa doğru derin bakışlarımda gizlidir, göz kapaklarımın acıması da ondan.
O gözlerimdedir, gözbebeğimdir. Mara benimdir ben ise onun. Başka mısra gerekmez. Mara, tamı tamına şiirdir, acılar çekerek yazdığım... En zor günlerimin adıdır o, şiirimdir canımdan ötürü.
Mara benimdir, ben ise onunum...
İlk kavgamın heyecanını yaşarım onu gördüğüm zaman, en korkusuz olduğum yılların adıdır o sigaramın dumanın da gizlidir onsuz kaldığım günler sigarayı ilk çekişimdeki yaşadığım boğulmayı yaşarım. Ölürüm ama onsuzluktan, başka bir şeyden değil...
Ayı yalnız sevdiğim gibi Mara'yı da yalnız ben seveyim isterim. Onu sevebilmek için öylesine doluyum ki, bu sevgim ülkelerin birbirine koyduğu sınırı kaldırır, insanlık yeniden doğar bir annenin doğumuyla.
Mara benimdir ben ise onunum. Başka mısra gerekmez deyip onu hâlâ yazmaya devam edecek kadar unutkan severim.
O güldür dikeni de bir tek beni acıtır.
Mara benimdir ben ise onun değilim...
-Ömer Yatbaz
Mara, bahtımdır benim hem kaderim. Avucumun içindeki çizgilerde gizlidir o. Kimse bilmez Mara benimdir ben ise onun...
Sabahları gelir uyuduğumda gider özlediğim de gene gelir sustuğumda gider. Bir sırdır yüreğimde, kalbim bile ondan habersiz.
Mara, uzağa doğru derin bakışlarımda gizlidir, göz kapaklarımın acıması da ondan.
O gözlerimdedir, gözbebeğimdir. Mara benimdir ben ise onun. Başka mısra gerekmez. Mara, tamı tamına şiirdir, acılar çekerek yazdığım... En zor günlerimin adıdır o, şiirimdir canımdan ötürü.
Mara benimdir, ben ise onunum...
İlk kavgamın heyecanını yaşarım onu gördüğüm zaman, en korkusuz olduğum yılların adıdır o sigaramın dumanın da gizlidir onsuz kaldığım günler sigarayı ilk çekişimdeki yaşadığım boğulmayı yaşarım. Ölürüm ama onsuzluktan, başka bir şeyden değil...
Ayı yalnız sevdiğim gibi Mara'yı da yalnız ben seveyim isterim. Onu sevebilmek için öylesine doluyum ki, bu sevgim ülkelerin birbirine koyduğu sınırı kaldırır, insanlık yeniden doğar bir annenin doğumuyla.
Mara benimdir ben ise onunum. Başka mısra gerekmez deyip onu hâlâ yazmaya devam edecek kadar unutkan severim.
O güldür dikeni de bir tek beni acıtır.
Mara benimdir ben ise onun değilim...
-Ömer Yatbaz
