..
’ey gönlümü serinleten !
iliklerime kadar sadığım bil.’’
muhakkak ki
sana..
muhakkak ki
’’hatrı olana olmaz veda’’
..
adın desem
adın yarama tuz!
sensiz kurur içimin çağlayan nehirleri
mihrine saymışım şu ömrümü
suskunluğu şiar sayıp da
araf da koyma beni..
...........
ses ver..
sırtına çiy düşüren
yitik şehirlere uyanıyorum
vuruluyorum sana
bir şiirin iki satırında
sesimi duy
gözlerimde ki seni gör
duy artık nasıl vurgun yemişim
satırlarında..
ses ver..
ö l d ü ğ ü n
yitik şehirlere uyanıyorum
..
’’
’toprağa can veren mim hatrına
vicdanında kanatlanan kırlangıçlar hatrına..
dudağımda kilitlenen adın hatrına...
birazdan
üstümü örtecek
mağrur bir karanlık!’
Belma KARACA.
