Zamanı geriye döndür, vedamı yüreğe gömdüm
Galiba umutlarım zamansız öldü
Bir kadınla tanıştım be defacalarda öldüm
Bu dert masamda sence ben kaçıncı kadehi gördüm?
Anlat anlat bitmiyor bu yazdıklarım
Sonra sen deyip bi şarkı daha yazardı bu parmaklarım
Ve şimdi yazdığım satırların demindeyim
Ben acımı paylaşıp hayallerin yanındayım
Hep aynı günlerim ben 365 günün sonunda
Evime döndügümden beri gözlerimde özlem
Hayat ciğerlerim kadar karaydı biliyorum
Neden mi böyle dert dolup bu satırlarıma kusuyorum be içten
Anne sen bilirsin, odamda hıçkırıklarıyla şarkılarını söyleyen
Bu oğlun onca derdi içine attı
Ve şimdi haykırışlarım bi çok yürekte yankı yaptı
Biliyorum sevenler ağlamış
Ben hayallerimi dağladım,
Peşinde koştuğum kadın yalandan ibaretmiş
Vedalar özlemek kadar uzaktı kalbe çünkü
Sensiz her geçen dakika özlemekten ibaretmiş
Nasılsa yokluğunla boğuşup acımı dindiren ben
Geçen bu 6 yılda yalnız umutlarımı bildim benimle beraber
Sen olmasan da yokluğunla anlaşıp onunla iyi geçindim
Çünkü yıkılsamda yine de kalkarım ben
Ben yanan bu sigaramın külünde aşkı arıyorum
Ve her çekişte belki acımı dindirirdi sanıyodum
Ziyan olan ciğerlerimle şarkılarımı okuyorum
Bigün tükendiğimde bil ki senide unuturum
Hayat sokaklarımdan aldığın huzuru ver geri
Mahallemde yok neşem neden karanlık her yerim
Veda edip giderken ölümü gör yeter dedim
Ben ölümü seçtiğim gün oysa kana bulardım her yeri
Gülümse benim için ben ölüyorum be sen sevin
Kader bileklerimde bir kelepçe bağlı ellerim
Günün birinde denk gelirse Azrailim
Mücadelem yok ölümü zaten en başından istedim
Zaman ilaç diyenlerin şu an yanımda yok yeri
Ve ben biraz hüzün biraz da yokluğun demindeyim bugün
Korkularımı yeniyorum yavaş yavaş
Fakat ben annemin bi damla gözyaşıyla derde boğulurum
Eski huylarım yok artık anne uslandım
Her bataklığın içinde çırpındı kollarım
Benim en değerli varlığım bu yazdığım satırlar
Bana ister bi arabeskci deyin ister manyak
Ben içimden gelenlerin yalancısıydım oysa
Yazarken hep bi kadını düşündüm
Zamanla unuturum dedikçe daha da özledim
Yalansa rabbim al bu canımı yaşamak istemiyorum asla
Korkmuyorum kimseden lan artık
Ben iyi bir insan olduğum için zarardayım, bu farkım
Bi kaç şarkı, biraz da kitle yaptığım için
Tüm arkadaşlarım bi düşman oldu bana, bu yanlış
Ben değişmedim hep aynı kaldım
Bi insan çıkıp desin ki bana bu Haylaz haksız
Yalan değil yaşantım her gün aynı acımı yazdım anne
Herkes aynı rolde göz kapaklarım kapansın artık
Galiba umutlarım zamansız öldü
Bir kadınla tanıştım be defacalarda öldüm
Bu dert masamda sence ben kaçıncı kadehi gördüm?
Anlat anlat bitmiyor bu yazdıklarım
Sonra sen deyip bi şarkı daha yazardı bu parmaklarım
Ve şimdi yazdığım satırların demindeyim
Ben acımı paylaşıp hayallerin yanındayım
Hep aynı günlerim ben 365 günün sonunda
Evime döndügümden beri gözlerimde özlem
Hayat ciğerlerim kadar karaydı biliyorum
Neden mi böyle dert dolup bu satırlarıma kusuyorum be içten
Anne sen bilirsin, odamda hıçkırıklarıyla şarkılarını söyleyen
Bu oğlun onca derdi içine attı
Ve şimdi haykırışlarım bi çok yürekte yankı yaptı
Biliyorum sevenler ağlamış
Ben hayallerimi dağladım,
Peşinde koştuğum kadın yalandan ibaretmiş
Vedalar özlemek kadar uzaktı kalbe çünkü
Sensiz her geçen dakika özlemekten ibaretmiş
Nasılsa yokluğunla boğuşup acımı dindiren ben
Geçen bu 6 yılda yalnız umutlarımı bildim benimle beraber
Sen olmasan da yokluğunla anlaşıp onunla iyi geçindim
Çünkü yıkılsamda yine de kalkarım ben
Ben yanan bu sigaramın külünde aşkı arıyorum
Ve her çekişte belki acımı dindirirdi sanıyodum
Ziyan olan ciğerlerimle şarkılarımı okuyorum
Bigün tükendiğimde bil ki senide unuturum
Hayat sokaklarımdan aldığın huzuru ver geri
Mahallemde yok neşem neden karanlık her yerim
Veda edip giderken ölümü gör yeter dedim
Ben ölümü seçtiğim gün oysa kana bulardım her yeri
Gülümse benim için ben ölüyorum be sen sevin
Kader bileklerimde bir kelepçe bağlı ellerim
Günün birinde denk gelirse Azrailim
Mücadelem yok ölümü zaten en başından istedim
Zaman ilaç diyenlerin şu an yanımda yok yeri
Ve ben biraz hüzün biraz da yokluğun demindeyim bugün
Korkularımı yeniyorum yavaş yavaş
Fakat ben annemin bi damla gözyaşıyla derde boğulurum
Eski huylarım yok artık anne uslandım
Her bataklığın içinde çırpındı kollarım
Benim en değerli varlığım bu yazdığım satırlar
Bana ister bi arabeskci deyin ister manyak
Ben içimden gelenlerin yalancısıydım oysa
Yazarken hep bi kadını düşündüm
Zamanla unuturum dedikçe daha da özledim
Yalansa rabbim al bu canımı yaşamak istemiyorum asla
Korkmuyorum kimseden lan artık
Ben iyi bir insan olduğum için zarardayım, bu farkım
Bi kaç şarkı, biraz da kitle yaptığım için
Tüm arkadaşlarım bi düşman oldu bana, bu yanlış
Ben değişmedim hep aynı kaldım
Bi insan çıkıp desin ki bana bu Haylaz haksız
Yalan değil yaşantım her gün aynı acımı yazdım anne
Herkes aynı rolde göz kapaklarım kapansın artık
