Çocukluğumu özledim

[Serzenish]

Hani nerelerdeler o mutlu-bahtiyar çocukluk günlerim
Bu günlerimi aratmakta, sevgi-saygıyla dolu dünlerim
Biz büyüdükçe birer-birer yok olup gitti tüm hayallerim
Çocukluğumdaki sevgi dolu günlerimi ÖZLEDİM

Menfaatsiz ve kalpten sımsıcacık dostluklarımız vardı
Sadakatli sevgiler; bizler için her zaman namustu-ardı
Yüreğimi çocukluğum da ki o sevgi-saygı özlemi sardı
Çocukluğum da ki çıkarsız dostlukları ÖZLEDİM

Fırsatını bulunca; kaygısız, korkusuz sokağa koşardık
Saklambaç, uzuneşek, körebe oynar zevkten coşardık
Zamanın nasıl hızlı geçtiğine bakıp, bakıp da şaşardık
Çocukluğum da ki güvenli sokakları ÖZLEDİM


Özlemle, heyecanla beklediğimiz bayramlarımız vardı
Daha arifeden bütün gözler yeni alınan urbaları arardı
Bizleri sadece akrabaların, dostların ziyaretleri yorardı
Çocukluğum da ki bayram ziyaretlerini ÖZLEDİM

İnsan olmayı yüce rabbimin lütfü sayıp hep şeref bildik
Katıksız, saf, ölümüne sevgileri anlatan en güzel dildik
Sevgilerimizi; menfaatler üzerine kurup sonra silmedik
Çocukluğum da ki ölümüne sevgileri ÖZLEDİM

Yokluk -yoksulluk yaşadık hiç bitmedi ülkemize güven
Hiçbir vakit olmadık; yaşadığımız bu topraklara söven
Hani neredeler; o çocukluğumdaki gibi ülkesini seven
Çocukluğum da ki vatan-millet sevgisini ÖZLEDİM

Ölümler getirmiyordu hiçbir zaman; oynadığımız oyun
Özgürlükler adına öldürülüyorlarmış(!) insanları duyun
Ne kötülüklere, nede çirkinliklere; asla eğmedik boyun
Çocukluğumdaki dik duruşlu insanları ÖZLEDİM

Yalnız Kurt zaman mı bizlere, bizler mi zamana uyduk
Çıkarları uğruna; sevgisini satanları da gördük-duyduk
Özlerimizde birdi, sözlerimizde birdi; işte bizler buyduk
Çocukluğumdaki özü, sözü bir insanları ÖZLEDİM