Amansız Sebep-sevgi gül ilkan

[Serzenish]

Kendi dışında tebessüm edip
İçindeki gurbette yaşarmış insan
Yağmur olup, çamur olup.
Bir hayale yamanırmış insan
Gölgesine yaslanıp
Doğmayan günü bekleyip
Hep aynı yerde bekler dururken
Amansız bir sebepten.

Yabancı ellere çiğ düşüp
Gözlerinden yaş alırmış insan
Kendi yüreğinin kapısına konulup.
Kendi kendine el olurmuş insan
Sel olup, yel olup
Eylüle karışıp
Hep aynı yerde bekler dururken
Amansız bir sebepten.

Her sabah acıyla uyanıp
Derbederliğe göç edermiş insan
Girdabında mahkum kalıp.
Kendine hasret yaşarmış insan
Aynalardaki yüzüne yabancı kalıp
Aklını aramaya çıkıp
Hep aynı yerde bekler dururken
Amansız bir sebepten.

Kor olan yüreğine kışı örtüp
Baharında dökülürmüş insan
Beyazlara bürünüp.
Mektuplar taşırmış insan
Hayalin peşine takılıp
Oradan oraya sürüklenip
Hep aynı yerde bekler dururken
Amansız bir sebepten

Canının içinden düşüp
Paramparça olurmuş insan
Günlere, aylara, yıllara dağılıp.
Bir araya gelemezmiş insan
Eylülden ocağa ekilip
Güneşe kardelen olup
Hep aynı yerde bekler dururken
Amansız bir sebepten.